ΘΕΑΤΡΟΑΛΚΜΗΝΗ

Σε ένα μικρό κελί της φυλακής Βίλλα Ντεβότο του Μουένος Άιρες, δύο συγκρατούμενοι προσπαθούν να χωρέσουν μέσα σε μια ασύμβατη γι’ αυτούς συγκατοίκηση.

Ένα έργο τριών πρωταγωνιστών που οι δύο διασχίζουν ένα καταραμένο ταξίδι ζωής, χωρίς διέξοδο, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας αλλά κυρίως χωρίς ελαφρυντικά.

Ο Άγγελος Σικελιανός, ως σύγχρονος Προμηθέας, επεδίωξε να αφυπνίσει την ανθρωπότητα, προβάλλοντας διαχρονικές ανθρωπιστικές αξίες που εξυψώνουν την ύπαρξη πάνω από το σκοτάδι της άγνοιας..

Η Sarah Kane αλληλεπιδρά με το θέατρο του καταπιεσμένου και το θέατρο στα μούτρα, και «τραγουδώντας χωρίς ελπίδα, στο όριο», συνθέτει μια κραυγή ενάντια στην ισοπεδωτική ιεραρχία, την αδίστακτη κατηγοριοποίηση, την κυνική καταδίκη της ευαισθησίας σε θάνατο.

Mε διεισδυτική ματιά φωτίζει κόσμο των ηλικιωμένων, ένα κόσμο φαινομενικά απλό και ανέμελο, που όμως είναι γεμάτος μελαγχολία, βίαια πάθη, αδύνατες προσδοκίες, βαθιές απογοητεύσεις, φόβους και ανασφάλειες.

​

Η ιστορία τους, γεννά σκέψεις και προβληματισμούς στον καθένα και την καθεμία, σχετικά με πανανθρώπινα, διαχρονικά και καθολικά ζητήματα, που αντλούνται από τη θεματολογία της δραματουργίας αλλά και της ίδιας της ζωής...

Τραύμα, πόνος, μίσος, ενοχή, τιμωρία, ντροπή, συγχώρεση, εξιλέωση και δικαιοσύνη, είναι όλα συνυφασμένα σε μια πραγματικότητα, όπου η γραμμή μεταξύ δράστη και θύματος είναι συχνά θολή. Η μεγαλύτερη ζημιά που προκαλείται σε ένα θύμα είναι, πως όταν μολυνθεί με το μίσος...