Ένας αναποφάσιστος εργένης προσπαθεί να βρει το ταίρι του. Στην προσπάθειά του μπλέκεται σε έναν κόσμο που μιλά για έρωτα αλλά μετρά με συμφέρον, που διψά για τρυφερότητα αλλά αντιμετωπίζει την εγγύτητα σαν φορολογία συναισθημάτων.
Εκεί, μια νύφη γίνεται ο καθρέφτης των φόβων και των επιθυμιών του, καθώς και όλοι οι χαρακτήρες — η προξενήτρα, η θεια, οι φίλοι και οι υποψήφιοι — μπαίνουν στο παιχνίδι με τα δικά τους συμφέροντα και ιδιοτροπίες.

Η σκηνοθεσία αξιοποιεί ρυθμό, σωματικότητα και χιούμορ για να φτιάξει σκηνές ζωντανές, γεμάτες ανατροπές και λεπτές παρατηρήσεις της ανθρώπινης αδυναμίας, όπου κάθε κίνηση, κάθε απρόβλεπτο σαρδάμ και κάθε παύση έχουν νόημα. Κάθε ήρωας φέρει ένα ένστικτο, μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη: να ανήκει, να αγαπηθεί, να μη μείνει μόνος.

Έτσι, η κωμωδία του Γκόγκολ ξεπερνά τον γάμο και γίνεται διαχρονικό σχόλιο πάνω στη βαθιά ανάγκη μας για σύνδεση σε έναν κόσμο που συχνά δεν μας χωρά.