Σε αυτήν την κλασσική κωμωδία του Σαίξπηρ η Ροζαλίντα και η ξαδέλφη της Σήλια, δραπετεύουν μεταμφιεσμένες στο δάσος του Άρντεν, για να γλυτώσουν απο τον εχθρικό δούκα και την αυλή του. Ο Ορλάντο, εξόριστος κι αυτός στο δάσος, ερωτευμένος με τη Ροζαλίντα, την αναζητεί παντού και μέχρι να την βρει, παίρνει μαθήματα από τον δάσκαλο του δάσους Γανυμήδη, για τις γυναίκες, το φλερτ, τον έρωτα... Μεταμφιέσεις, παρεξηγήσεις και ένα πλήθος χαρακτήρων σε αυλή και δάσος, διδάσκουν τον Ορλάντο, τη Ροζαλίντα και το κοινό, τί σημαίνει... αγάπη.
Δύο ηθοποιοί ενσαρκώνουν πάνω από 24 ρόλους και απαγγέλουν- λέξη προς λέξη- πάνω από 2.000 στίχους, χωρίς κοστούμια, χωρίς σκηνικό διάκοσμο, χωρίς τίποτα, αντιμετωπίζοντας με τον δικό τους τρόπο τον Σαίξπηρ και... τον Έρωτα.
Χορός, τραγούδι, παντομίμα και σκηνικοί αυτοσχεδιασμοί παντρεύονται τόσο τον σαιξπηρικό λόγο του έργου, όσο και τις ερμηνείες των δύο ηθοποιών της παράστασης, (Γιάννης Βασιλώττος και Αιλιάνα Μαρκάκη) ακολουθώντας μια ξέφρενη ροή εικόνων, ρόλων και συναισθημάτων. Η σκηνοθεσία (Γιάννης Κόκας) τονίζει την απόδραση δύο νέων ανθρώπων στον Έρωτα και στη Τέχνη ως πράξη επανάστασης, στο τώρα και στο τότε... Δεν υπάρχει καλύτερη αφιέρωση σε αυτόν τον "γάμο", από τα σχόλια του ίδιου του μεταφραστή (Σάββας Στρούμπος) αναφορικά με το έργο:
"(...) Σ' έναν χώρο - και - χρόνο όπου η ερωτική επιθυμία κυκλοφορεί χωρίς όρους και όρια, πόσο μπορούμε να λαμβάνουμε υπ' όψιν μας τα κοινωνικά θεσπισμένα όρια δόμησης και κωδικοποίησης των φύλων; Ποιος, πώς και μέχρι που είναι ο άντρας; Ποια, πώς και μέχρι που είναι η γυναίκα; Ο Σαίξπηρ είναι πρόδρομος στην ιστορία του δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού σ' αυτό ακριβώς: Αντιλαμβάνεται την ερωτική επιθυμία και παρόρμηση ως μανιοδότες και αγωγούς εκρηκτικών προταγμάτων απέναντι σε αποστεωμένες μορφές ύπαρξης κοινωνιών- και - ανθρώπων. Μέσα από την ομορφιά της ερωτικής συνάντησης, την ένταση της ερωτικής έλξης και το σύμπαν συναισθημάτων που γεννά η ερωτική επιθυμία, ο Σαίξπηρ επιτίθεται στον σάπιο κόσμο που τον περιβάλλει και αναζητά τρόπους, αν όχι ανατροπής του, τουλάχιστον διεξόδου και διαφυγής..."
