«Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί. Τώρα είναι η εποχή των τεράτων» Αντόνιο Γκράμσι

Στην Αυστραλία του σήμερα μια οικογένεια γαλουχημένη με τις αξίες ενός κόσμου που πεθαίνει καλείται να αναμετρηθεί με τις προκλήσεις του νέου κόσμου που πασχίζει να γεννηθεί.  Δεν πρόκειται απλώς για τη σύγκρουση δύο γενεών, ούτε μόνο για το χάσμα ανάμεσα σε γονείς και παιδιά, μεγάλους μικρούς, γιους και κόρες. Πρόκειται για την διαχρονική και πάντα επείγουσα τραγωδία της αγάπης. Πρόκειται  για μια αγάπη που μας φροντίζει, μας προστατεύει,  μας κάνει να αισθανόμαστε ασφαλείς όταν ο κόσμος έξω φαντάζει τρομακτικός και επικίνδυνος αλλά ταυτόχρονα μας ρουφά, μας καταπίνει, αφομοιώνει το εγώ μας, τα θέλω μας, τη διαφορετικότητα μας. Είναι η αιώνια ιστορία της σύγκρουσης ανάμεσα στην βαθιά ανάγκη μας να συναντησ(θ)ούμε, να συγκινήσ(θ)ουμε, να συγκλονίσ(τ)ούμε από την επαφή με τον Άλλο και την τρομακτική αδυναμία μας να τον ακούσουμε, να τον δούμε, να τον νιώσουμε στ’ αλήθεια. Και εν τέλει η επώδυνη συνειδητοποίηση ότι πολλές φορές αληθινή αγάπη σημαίνει να αφήνεις τον άλλο να φεύγει μακριά σου.