Το έργο Family Secrets , έχει ήδη παρουσιαστεί στην Ιταλία, Αμερική, Βουδαπέστη, Αφρική και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα!
Γκράτσια και Αδάμ ...
Μια συνταξιούχος δασκάλα, η Γκράτσια, που έχει απομονωθεί στο σπίτι της και ζεί πλέον μέσα απο τις σαπουνόπερες, που έχουν μετατραπεί στη καθημερινή πραγματικότητά της. Αγαπημένη της ‘’ πραγματικότητα ‘’ η σειρά ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΙΑ, την οποία παρακολουθεί ανελιπώς, ζώντας μέσα απ τις σκηνές της στιγμές και συναισθήματα που η ίδια δεν βίωσε ποτέ.
Ο Αδάμ, γιός της, σεναριογράφος σε σαπουνόπερες και επίδοξος θεατρικός συγγραφέας, επιστρέφει στο πατρικό του, μετά απο απουσία πολλών ετών, για να περάσει λίγο χρόνο με τη μητέρα του, ύστερα απο μία αποτυχημένη προσπάθεια να κάνει το επόμενο επαγγελματικό βήμα στη ζωή του.
Η συνύπαρξή τους θα φέρει στο φως οικογενειακά μυστικά, κρυμμένα μέχρι τώρα στο παλιό μπαούλο... με αποκορύφωμα το μεγάλο μυστικό της Γκράτσια, που θα αλλάξει, για πάντα, τη σχέση τους.
Μέσα απο κλαυσίγελο, χιουμοριστικές ατάκες κι ένα ταξίδι μπρός και πίσω στο χρόνο, ο συγγραφέας θίγει θέματα της εποχής μας, με κυρίαρχο την αιώνια και ατελεύτητη αγάπη μητέρας και γιου, ζητήματα όπως το δικαίωμα της επιλογής της μη θνητότητας, της ομοφυλοφυλίας καθώς και ριζικά θέματα όπως η αποδοχή απ τους γονείς εν έτει 2025, η ταυτότητα και η καταπίεση απο νόρμες που μας έχουν ‘’ φορέσει ‘’ και αρνούμαστε να απαλλαγούμε.
Το “Family Secrets” είανι ένα τρυφερό έργο, που περνάει απ το γέλιο στο δάκρυ – ακριβώς όπως συμβαίνει και στη ζωή.
Άλλωστε, ''όλοι το παθαίνουμε...μεγαλώνουμε νιώθοντας πως οι γονείς μας είναι αθάνατοι και σχεδόν ποτε δεν τους ρωτάμε για τη ζωή τους πριν απο εμάς. Για τις οικογένειές τους, τις παρέες τους, τα ενδιαφέροντά τους ως παιδιά... λές και γεννήθηκαν ενήλικες. Λες και γεννήθηκαν ‘’ μαμά ‘’ και ΄΄μπαμπάς ‘’. Σαν να μην πρότερο βίο. Αισθανόμαστε πως θα υπάρχουν για εμάς εις τους αιώνας των αιώνων... Σαν τον Άρη. Σαν την Αφροδίτη. Σαν τη γη...σαν τον ήλιο, για να φωτίζουν τις ζωές μας...’’
( απόσπασμα απ το κείμενο )
Σημείωμα συγγραφέα
Μου αρέσει να γράφω απλές ιστορίες, για ανθρώπους που η ζωή ξαφνικά τους τραβάει το χαλί κάτω απ τα πόδια τους, τους βγάζει απο τις νόρμες τους και σπάει τον μικρόκοσμο τον οποίο οι ίδιοι έχουν χτίσει μέρα με τη μέρα, και τελικά δεν είναι αυτό που ονειρεύονταν, αλλά μια φυλακή, στην οποία έχουν οικειοθελώς δημιουργήσει και εγκλωβιστεί σε αυτή και από την οποία αρνούνται να βγούν.
Η Γκράτσια και ο Αδάμ, οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας μας, προσπαθούν να αντισταθούν με κάθε δύναμη που έχουν στο τσουνάμι γεγονότων που κατακλύζουν τη ζωή τους. Αμπαρώνουν πόρτες, σφραγίζουν τα παράθυρα, αλλά και πάλι δεν αρκει. Το καράβι μπάζει πια νερά και σιγά, σιγά βουλιάζει και τους παρασύρει στο βυθό.
Σε τέτοιες περιστάσεις, έχουμε δύο μονοπάτια. Είτε παρατηρούμε παθητικά, περιμένοντας πότε θα βουλιάξουμε, είτε αντιστεκόμαστε και παλεύουμε. Σημασία δεν έχει τι από τα δύο θα επιλέξουμε, αλλά ο τρόπος που θα αντιμετωπίσουμε το καθετί. Το σθένος που θα υποδείξουμε. Και φυσικά είναι αυτές οι στιγμές που ανακαλύπτουμε το μεγαλύτερό μας όπλο απέναντι στις δυσκολίες, την αληθινη και άνευ όρων αγάπη.
Enrico Luttmann
