Σημείωμα σκηνοθέτη:

Μια παρέα νέων ανθρώπων, επιστημόνων, καλλιτεχνών, ανθρώπων της ανώτερης τάξης με προνόμια αλλά και προοδευτικές ιδέες, ξοδεύουν το χρόνο τους σε φιλοσοφικές συζητήσεις με θέμα την επιστήμη, την τέχνη, την αισθητική και τον έρωτα ενώ γύρω τους χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα και την εξαθλίωση. Και ο Γκόρκυ αναρωτιέται: Λογική, επιστήμη, πρόοδος για ποιόν; Και με ποιο τίμημα; Υπάρχει αληθινή πρόοδος όταν είναι μόνο για λίγους; Ποια είναι η ευθύνη των διανοουμένων, των καλλιτεχνών αλλά και κάθε ατομικότητας εν τέλει όταν η ανθρωπότητα υποφέρει; Γραμμένο αμέσως μετά την επανάσταση του 1905 στη Ρωσία και 12 χρόνια πριν την Οκτωβριανή επανάσταση που θα ταρακουνήσει συθέμελα την Ιστορία και θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα, ο Γκόρκυ στηρίζει πως αν ταυτόχρονα με την κατεδάφιση των οικονομικών δομών και την ανατροπή των κοινωνικών σχέσεων δεν συντελεστεί μια επανάσταση που θα γκρεμίσει τα τείχη στο μυαλό και θα σπάσει τις αλυσίδες στη συνείδηση του ανθρώπου αυτή η Νέα Επανάσταση που ετοιμάζεται να γεννηθεί είναι καταδικασμένη να καταλήξει σε μια Νέα Βαρβαρότητα. Στο σύμπαν του Γκόρκυ η πραγματική πρόοδος είναι να νοιάζεσαι για τον Άλλον. Η βαθιά αλλαγή έρχεται μόνο μαζί με μια νέα Ηθική. Και τέλος, η Επιστήμη καθώς και η Τέχνη του μέλλοντος είναι αυτή που έχει ως γνώμονα τη φύση και τον άνθρωπο, πάντοτε ως σκοπό και ποτέ ως μέσο.