Η Ηλέκτρα περιμένει τον αδελφό της, τον Ορέστη, να επιστρέψει στο παλάτι του Άργους για να εκδικηθούν μαζί την μητέρα τους και τον εραστή της για τον φόνο του πατέρα τους, του Αγαμέμνονα. Η αδερφή τους, η Χρυσόθεμη, διστάζει να συμμετάσχει στα σχέδια της Ηλέκτρας ενώ η άλλη τους αδερφή, η Ιφιγένεια, είναι από χρόνια νεκρή, θυσιασμένη απ’ τον Αγαμέμνονα προκειμένου να ξεκινήσει η εκστρατεία των Ελλήνων στην Τροία.
Ο Ορέστης φτάνει από την Φωκίδα μαζί με τον παιδαγωγό που τον ανέθρεψε και διέσωσε όταν ήταν μικρός και τον φίλο του, τον Πυλάδη. Υποδυόμενοι τους ξένους θα μπουν στο παλάτι. Ο Ορέστης θα αναγνωριστεί με την Ηλέκτρα ύστερα από τόσα χρόνια και θα προχωρήσουν το σχέδιο τους.
Ο Σοφοκλής, ο πρώτος ψυχαναλυτής, μας παρουσιάζει την διαδικασία γένεσης του οικογενειακού τραύματος αλλά και την έξοδο απ’ αυτό. Η Ηλέκτρα συμβολίζει το μέλος της οικογένειας που υποφέρει περισσότερο γιατί έχει την μεγαλύτερη επίγνωση. Χρειάζεται έναν βοηθό για να φέρει σε πέρας τους φόνους, τις συμβολικές δηλαδή κινήσεις που πρέπει να γίνουν στον ψυχισμό προκειμένου να ελευθερωθεί το άτομο από τις αγκυλώσεις των Άλλων, από όλες τις ποιότητες που εσωτερίκευσε χωρίς να του ανήκουν.
Η σκηνή της αναγνώρισης, μιας από τις πιο εμβληματικές σκηνές της αρχαίας τραγωδίας, μάς εισάγει σε ένα εσωτερικό τοπίο, όπου τα πράγματα συμπληρώνονται σταδιακά, αποκτούν το σχήμα τους και διαμορφώνουν έναν στέρεο εαυτό.
Ο Σοφοκλής περιγράφει (πριν από 25 αιώνες) την συνήθη εικόνα της οικογενειακής παθολογίας.